එන්න... ආදරවන්තයින්ගේ දිනය සමරන්න....

වැලන්ටයින් දිනය උදෙසාම වන මෙම සටහන අවසන් කරන තුරුම පෑන කකියයි. වැලන්ටයින් කෙසේ වුවත් පෙබරවාරි 14 ආදරවන්තයන්ගේ දිනය ලෙස නම් කිරීමට කැමැත්තෙමු. එහෙත් වැලන්ටයින් සාමිවරයා නැමති ක්‍රිස්තියානි ආගමික මූලාශ්‍රය පදනම් කරගෙන සමාජගත වූ මෙම සංකල්පය වර්තමානයේ ආගමික පදනමෙන් ඔබ්බට වර්තනය වී ඇත.

                කවුරුන් කෙසේ කුමක් කීවත් ආදරවන්තයින්ට දිනයක් තිබීම ගැන අපි ආඩම්බර විය යුතුයි. පශ්චාත් නූතනවාදීන්ගේ අදහස නම් ආදරවන්තයින්ට එක දිනයක් අවශ්‍ය නැති බවයි. සෑම දිනයක්ම ආදරය කළ යුතු දින බවයි. නමුත් ලෝක ළමා දිනයක් ඇත. වැඩිහිටි, ගුරු, පරිසර, ජල, ඒඞ්ස්, අම්මාවරුන්ගේ දිනය, පියවරුන්ගේ දිනය, නිදහස, අලූත් අවුරුදු, තැලසිමියා නිවාරණ, දියවැඩියා නිවාරණ, තරුණ ආදී එකී මෙකී නොකී අරමුණු රාශියක් සඳහා දින ගණනාවක් ඇත. මෙම දින වලට කිසිවෙක් කිසිවක් කියන්නේ නැත. නමුත් පෙබරවාරි 14 ආදරවන්තයින්ගේ දිනය වෙනුවෙන් ගැරහුම් විවේචන අපමණය.

ආදරය නොදැනෙන කෙනෙක් ලොව තුළ නැත. විලියම් කුමරු කේට් ට පේ‍්‍රම කළේය, සාලිය අශෝකමාලාට පේ‍්‍රම කළේය. කුස රජු පබාවතීට පේ‍්‍රම කළේය. වික්ටර් හියුගෝගේ ආදර එස්මරෙල්ඩා හි අවලස්සන කුදා, එස්මරෙල්ඩාට පේ‍්‍රම කළේය. උසක්, මහතක්, පැලැන්තියක්, තරාතිරමක් නොබලා ආදරය මිනිස් සිත් තුළ ලියලා වැඩුණි, නව යොවුන් වියෙන් හද තිඹිරිගෙයි ඉපිද ජිවන ගමනේ අවසානය පුරාවට විරුද්ධ ලිංගිකයන්ට පේ‍්‍රම කිරීමට මිනිසුන් හුරුවී සිටියහ. ඒ තුළ ආදරණීය මතකයන්ගෙන් අලංකෘත වූ සුන්දර පේ‍්‍රම කතාවක හිමිකාරීත්වය දැරීමට මිනිසා කොන්දේසි විරහිතව ආශා කළේය. කිසිදා වචනයෙන් විස්තර කල නොහැකි පේ‍්‍රමණීය සිතුවිල්ල සිරුරේ සියුම් කේෂනාලිකාව ද කම්පනය කරන කල්හි, ඒ තුළ තම ජීවිත මාත‍්‍රාව උත්කර්ෂය කිරීමට මිනිසා අසීමිත ආශාවක් දැක්වූහ. කෙනෙක් ආදරය විඳිද්දී තවත් කෙනෙක් ආදරයේ වියෝගයෙන් සන්තාපයට පත්විය. එම කුලකයේ අය ආදරයේ පරාජය දරාගත නොහැකිව ජීවිත වලින් ද පරාජය විය. තවත් කොටසක් වියෝගයේ පරමානන්දය වින්දනය කොට සොඳුරු ස්වයං තෘප්තියක් ඒ හරහා වින්දනය කළහ. එකී මෙකී නොකී කෝටි ප‍්‍රකෝටි ගනන් ආදර කතා බිහිවිය.

               

  මේ කතාව ඒ ආදර කතා ගැන නොවේ. ආදරවන්තයන්ගේ දිනය පිළිබඳවයි. විශ්වයේ ආනන්දණීය බැඳීමක සාඩම්බර උරුමකරුවන් හට ආදරවන්තයන්ගේ දිනය මහේශාඛ්‍ය මංගල්‍යයක් වැනිය. ආදරයේ විරහවෙන් සංතෘප්ත කොට්ඨාශය, මේ දිනය තුළ තම අහිමි වූ ආදරය පිළිබඳ සිංහාවලෝකනය කරති. නැතහොත් ගිලිහුණු ආදරයේ හත්මුතු පරම්පරාවම සිහිපත් කොට ඔවුනට වෛරකරති. නමුත් වර්තමානයේ ආදරවන්තයන්ගේ දිනය අතිශයින් දූෂණයට සහ අතවරයට පත්ව ඇත. ඒ පිටකොටුවේ පදික වෙළඳුන්, lovers වෙළඳසැල් හිමිකරුවන්, පෞද්ගලික මාධ්‍ය තුළින් මෙන්ම මේ රටේ ප‍්‍රබුද්ධ චින්තනධාරී අධිමානසික සමාජ විද්වතුන්ගේ මතවලිනි. ඔවුන්ට අනුකූලව පහත හේතු නිසා ආදරවන්තයන්ගේ දිනය අපිට ඔබින්නේ නැත.

1          ශ‍්‍රී ලංකාවට ආවේණික දිනයක් නොවීම (වැලන්ටයින් ශ‍්‍රී ලාංකිකයෙක් නොවීම)

2          ආදරය එක් දිනකට සීමා නොවිය යුතු වීම.

3          Fm, TV, channel විසින් marketing strategy  1 ක් ලෙස මෙම දිනය භාවිතා කිරීම.

මෙම පොදුවේ ඇසෙන හේතුවලට අමතරව තව තවත් සුළු සුළු හේතු කාරණා සහ සාධක ද ඇත.

                                මෙය ශ‍්‍රී ලංකාවට ආවේණික දිනයක් නොවේ. එම තර්කය සත්‍යය.  නමුත් විවෘත ආර්ථිකයේ මහිමයෙන් විශ්ව ගම්මානයේ තවත් එක් අනු පරිච්ඡේදයක් වූ අප 100% ස්වදේශික ජනතාවාදයක් ද යන වග මෙහිදී මතුවෙන ප‍්‍රශ්නයයි. ලංකාවේ පැවති ජනාවාස ක‍්‍රමය ආරම්භ කර ඉතිහාසය ලියවෙන්නට ගත්තේ ඉන්දියාවේ සිට පැමිණි පල් හොරෙක් වූ විජය සහ ඔහුගේ අනුගාමී කුපාඩි රැළ තම්බපන්නියට ගොඩබැසීමෙන් අනතුරුය. ඉන්දියාවේ ඔවුන් නවතා ගැනීමට නොහැකි කළ විජයගේ පියා විජය ඇතුළු 700 ක් පිරිස නැවකට නග්ගවා පා කර හැරියේය. ඔහු අහම්බෙන් මෙහි ගොඩබට අතර කුවේණියගේ සහයෝගය ද සහිතව ලංකාව ජනාවාස කළහ. ඒ සැණෙකින්ම අපට රාවණා රජුගේ ඉතිහාසය අමතක විය. ලංකාවේ මුල්ම රජු විජය විය. අනතුරුව ඓතිහාසික ජාත්‍යන්තර බලපෑමක් වූ මහින්දාගමනය තුළින් අපට බුදුදහම හා බැඳුණු සංස්කෘතියක් උරුම විය. මේ අයුරින් ඉතිහාසය විකාශනය වෙද්දී 1977 විවෘත ආර්ථිකය මෙරටට ආක‍්‍රමණය කළේය. එහි ප‍්‍රතිඵලයක් ලෙස ලෝකය පුරා ඇති හොඳ නරක සියල්ල මේ තුළට අසීමාන්තිකව ගලා එන්නට විය.

                                අපි 100% ස්වදේශික, ශ‍්‍රී ලාංකික වීමට නම් ජනවාරි 1 යනු අවුරුද්දේ උදාව නොවේ. සිංහල ක‍්‍රමය අලූත් අවුරුද්ද අපේ‍්‍රල් මාසයෙහිය. නමුත් ජනවාරි 1 දා අපි කිරිබත් කන්නෙමු. කිරි උතුරවන්නෙමු. විජාතික යැයි කියා අපි එය ප‍්‍රතික්‍ෂේප කළේ නැත. දැන් නගන තර්කය නම් ආදරවන්තයන්ගේ දිනය යනු අයහපත් අසම්මත සැමරුමක් බවයි. ආදරය කිරීම තුළ ඇති අයහපත කුමක් ද? යන ප‍්‍රශ්නය සින්තටික් ප‍්‍රබුද්ධවාදීන්ගෙන් අපි පෙරළා විමසමු. ලෝකයේ ඇතිවී ඇති සියලූ අර්බුදවලට හේතුව ආදරය, පේ‍්‍රමය වැනි ගැඟීම් මිනිස් සිත්වලින් ඈත්වීම බව අපි තරයේ විශ්වාස කරමු. එවන් ආදරය ගැන කතා කළ යුතු දිනක ආදරය කරන පිරිස් ද විවේචනය කරමින් කටයුතු කිරීම සැබවින්ම අශෝබනය.

                                පෙබරවාර් 14 අපේ නොවුණට කම් නැත. වැලන්ටයින් සිංහල බෞද්ධ නොවුනට ද කම් නැත. ආදරය කරන අයට ආදරයේ සුවිශේෂිතාවයක් අත්විඳින්නට මේ දිනය වෙන් කරමු. පෙම්වතියට chocolate  1 ක් valentine card 1 ක් දී ඇයව සතුටු කරන්නට ඇත්නම් ඒ ඔවුන්ගේ ලෝකයේ සතුටයි. ඊට ඇඟිල්ලෙන් ඇණ විවේචනය කිරීමට බාහිර ප‍්‍රබුද්ධවාදීන්ට අයිතියක් නැත.

                                ආදරය එක් දිනකට සීමා විය යුතු නැත. නමුත් වැලන්ටයින් සැමරීම යනු ආදරය එක් දිනකට සීමා කිරිම නොවේ. Present  1 ක්,card 1 ක්,cake  1 ක්, chocolate 1 ක් පෙම්වතියට / පෙම්වතාට ලබාදීම සෑම දිනකම සිදු කළ නොහැක. තුන්වන ලෝකයේ රටක මධ්‍යම ප‍්‍රාන්තික පෙම්වතුන්ට එය කිසි සේත් දරාගත නොහැක. එහෙත් ජනවාරි 1 දා සිට මුදල් එකතු කර පෙබරවාරි 13  present 1 ක් මිලදී ගෙන පෙබරවාරි 14 එම present 1  තුළින් පෙම්වතිය පේ‍්‍රමාන්විත විස්මයකට කැඳවා යාම තුළ නිර්ව්‍යාජ පේ‍්‍රමයක් ගැබ්ව ඇත. එම රමණීය වූ පේ‍්‍රම හැඟුමන් සිත් තුළ මෝදුවන්නට තැනූ වේදිකාවක් බවට පෙබරවාරි 14 පත්වන්නේ එම නිසාවෙනි.

                මීළඟ තර්කය marketing තර්කයයි. මේ ලෝකයේ නොවිකිණෙන දෙයක් නැත. භාණ්ඩ හුවමාරු අර්ථ ක‍්‍රමයක සිට ධනේශ්වරයට පරිවර්තනය වූ අපි marketing අමතක කිරීම යනු සුපිරිම ගොන්පාට් එකකි. කිරි දොවන එළදෙන විකුණති. මව් කිරි දෙන අම්මා විකුණති. අම්මාගේ ආදරය විකුණති. ඉතිහාසය විකුණති. සංගීතය විකුණති. මිනිස් ජීවිත විකුණති. ආදරය විකුණති. පේ‍්‍රමය විකුණති. ආදරවන්තයන්ගේ දිනය ද විකුණති. මෙම විකිණීමෙන් තොරව ලොව පැවැත්මක් නැත. මේ ජීවන අරගලය තුළ අපි නොදැනුවත්වම කොහාට හෝ කාව හෝ විකිණී හමාරය. මෙරට ප‍්‍රබුද්ධයන් සරම් ඇඳ, ඔලුවෙන් හිටගෙන කෑ ගැහුව ද ජාත්‍යන්තරව ආදරවන්තයන්ගේ දිනය market වෙති. එය වෙනස් කිරීම උගහටය. marketing වන තැනට marketing වෙන්න දී ආදරවන්තයන්ගේ දිනය සැමරීම ගෙන්දගම් පොළොවේ පය ගැසූ ඔබට භාරය.

                මේ ගැඹුරු චින්තනවාදී ගැඹුරු තර්ක විතර්ක පසුපස ඇත්තේ එකම කාරණයක් පමණි. ‘‘ඊර්ෂියාව’’ ‘‘වෛරය’’. කෙනෙක් ආදරය කිරීම බලා සතුටු වීම මිනිසුන්ට හුරු නැත. එක්කෝ කොල්ලාට කතාවක් හදති. නැතිනම් කෙල්ලට කතාවක් හදති. නැත්නම් දෙදෙනාටම කතාවක් හදති. වැලන්ටයින් විරෝධ කරන ප‍්‍රබුද්ධයවාදීන්ගේ පශ්චාත් භාග තුළ එම ඉරිසියාවේ අසූචි තැවරී ඇත. කෙනෙක් සිනහ වී සතුටින් සිටීම ඔවුන්ට වටින්නේ නැත. බොහෝ විට සමාජය විසින් ඔවුන්ට සිදුකළ අසාධාරණකම් එම තත්වයට ඔවුන් පත් කර ඇත. ඒ තුළ ඔවුන් සමාජයෙන් පළිගැනීමට මාන බලති. ඒ පළිගැනීම තුළ ඔවුන් විසින් තවරාගත් අසූචි වල දුර්ගන්ධය තව තවත් සමාජය වෙත සම්පේ‍්‍රශණය වෙති.Radical විමට පොටක් පෑදෙන තුරු සිටින අහේතුකවාදී ගන්ධබ්බයන් එම දුර්ගන්ධයට වහවැටී ප‍්‍රබුද්ධවාදීන්ගේ පශ්චාත් භාග සිඹින්නට යන්නේ ඉන් අනතුරුවය. එවිට ඔවුහු ප‍්‍රබුද්ධවාදීන්ගේ  අංකුර පැටවුන් බවට පත්වී ‘‘වැලන්ටයින් එපා’’ ‘‘අපි විරුද්දයි’’ ‘‘ලංකාවට වැලන්ටයින් එපා’’ යැයි කෑමොර දෙති. ඒ තුළ සමස්ථ සමාජයටම මෙම පිළිලය ව්‍යාප්ත වීමේ අවධානමට දැන් සමාජය පත්වී සිටියි.

                                ආදරය කරන අය ද සර්ව සාධාරණ නැත. ආදරවන්තයින්ගේ දිනයේදී tution cut කර 600 කාමර තුළ රිංගීම ආදරය නොවේ. නැතහොත් Love train වල, බස්වල පෙම් මුළුවල ලැගීම ආදරය නොවේ. ප්‍රේමය නම් වූ බැඳීම තුළ ඇති සවිඥානික බව මනාව වටහා ගෙන මෙය වින්දනය කිරීම ආදරවන්තයින්ගේ වගකීමයි.

                                ඉන් ඔබ්බට මෙම දිනය තුළ කරන්නට කියන්නට දෑ බොහෝමයක් අපිට ඇත. ආදරය, පේ‍්‍රමය, විරහව පිළිබඳ කතිකාවතක් සමාජය තුළ නිර්මාණය කරන දිනයක් බවට මෙම දිනය අප පත්කර ගත යුතුය. ආදරය, පේ‍්‍රමය නමින් මිනිසුන් අතරමං වී සිටින තැන්වලට ප‍්‍රතිඋත්තර සපයා ඔවුන්ව එම මායාවෙන්  නිදහස් කර ගැනීම මේ දිනයේ කරන්නට ඇත්නම් එය අනගිභවනීය වේ. තාරුණ්‍යය පමණක් නොව, වයස් භේදයකින් තොරව සමස්ථ සමාජයට ආදරය ගැන අලූතින් හිතන්නට කාලය එළඹ ඇත. ඒ සඳහා උත්තේජනයක් සපයන්නට මුල් පියවර තබන දිනයක් බවට මෙම දිනය අප විසින් පත්කරගත යුතුය. වර්තමානයේ ආදරවන්තයින්ට නිදහසේ ආදරය කරන්නට තැනක් නැත. Park  1 කට ගිය පසු විසිල් කාරයෝ හරක් එළවන සේ ආදරවන්තයින් පන්නා දමයි. Beach  1 කට ගියහොත් තොරම්බල්කරුවන් හා කඩලකරුවන්ගේ අඩුවක් නැත. ඔවුන් අත මුදලක් තබනතුරු පෙම්වතුන් ළඟින් ඔවුන් සෙලවෙන්නේ නැත. එවිට පෙම් කිරීම පැත්තක තියා තොරම්බල්කරුවන්ගේ මුහුණත් තහඩු දෙස බලා හිදීමට පෙම්වතුන්ට සිදුවන්නේ, ඔවුන් අත මුදලක් තැබුවහොත් පෙම්වතිය සමඟ බස්එකේ යන්නට වත් පිච්චයක් ඔවුන් අත ඉතිරි නොවන නිසාවෙනි. එපමණකින් නොනැවතී, රෙදි පොට්ටනි බැඳන් පැමිණෙන සාස්තරකරුවන්ගෙන් ද එල්ලවන බාධා බොහෝය. එමෙන්ම පෙම්වතාට දෙකක් ඇණ පෙම්වතිය පැහැරගෙන ගොස් දූෂණය කළ කතා ද අපි අසා නැතුවා නොවේ. සමාජය ළමා පරපුර ගැන මහත් ආදරයකින් ඇල්මකින් කතා කරති. වැඩිහිටියන්ට ද රැකවරණය ලැබිය යුතු බවට හඬනගති. එහෙත් තරුණයන්ට සිදුවන මෙවන් කෙනෙහෙළිකම් ගැන කතා කිරීමට කිසිම සංවිධානයක් හෝ පුද්ගලයෙක් නැත. තරුණ ප‍්‍රතිපත්ති, තරුණ දින, තරුණ පාර්ලීමේන්තු ගැන අපි අසා ඇත. නමුත් නිලධාරීන් සුරසැප විඳිමින්, පුටු රත් කරමින් විදේශගත වෙමින්, සමුළු පවත්වමින් සංදර්ශන කළා හැර මෑත කාලයේ තරුණයන්ගේ සැබෑ ප‍්‍රශ්නවලට උත්තර ලැබුනේ නැත. පෙබරවාරි 14 යනු මේ සියල්ල පිළිබඳ කතා කල යුතු දිනයයි. තාරුණ්‍යයේ මානසික පරිහානියක් සිදුවුවහොත් රටේ සංවර්ධන ක‍්‍රියාවලිය පවා අඩාල විය හැක. මෙම දැනුවත් කිරීම නොමැතිකම, සියදිවි නසා ගැනීම්, මත්ද්‍රව්‍ය වලට ඇබ්බැහිවීම් sex search කර ප‍්‍රථම ස්ථානය ගැනීම් වැනි දේ උදෙසා සෘජුව බලපානු ඇත.

               

  ආදරවන්තයන්ගේ දිනය සමරන්නට අපි සැවොම එක්වෙමු. ආදරය, පේ‍්‍රමය ආදී මානව යථාර්ථවාදී ගැඟීම් සානුකම්පිතව කියවන සමාජයක් උදෙසා පාරමී කරමු. ආදරය, පේ‍්‍රමය විඳින පෙම්වතුන් පෙම්වතියන්ට මෙන්ම ආදරය හිමි වූ අහිමි වූ ඔබ සැම ප‍්‍රිතිමත් ආදරවන්තයින්ගේ දිනයක් වේවා යන පැතුම සමඟින් ඔබෙන් සමු ගනිමි.

                සමාජය මොන බයිලා දෙසුව ද මේ දිනය ආදරය දැනුන ඔබ අප සැමගේය. වෛරය ඊර්ෂියාව රොද බැඳි හිත්වලට, ආදරයේ උණුසුම, දැනේවා යයි අපි ඉතසිතින් පතන්නෙමු. ඔබත් මමත් මුළු ලෝකයත් එක්ව සතුටු සිතින් සාමයෙන් සැමරිය හැකි ආදරවන්තයන්ගේ දිනයක් උදාවේවා යන සැතුම අපි පතන්නෙමු.